🗝 Deuren die sluiten en deuren die openen
Een spirituele reis van vertrouwen en overgave
Er zijn momenten in het leven waarop deuren sluiten. Soms zacht, bijna ongemerkt. Soms met een harde klap. In het begin voelt dat vaak pijnlijk of verwarrend — alsof iets van me wordt afgenomen. Een baan, een relatie, een droom, een oude gewoonte. Toch heb ik geleerd dat juist in dat sluiten een hogere wijsheid schuilt. Elke deur die dichtgaat, dwingt me om stil te staan, te luisteren, en opnieuw af te stemmen op mijn innerlijke kompas.
Vroeger vocht ik tegen die momenten. Ik probeerde de deur open te houden, zelfs als het niet meer paste. Maar inmiddels herken ik de signalen: wanneer energie stagneert, wanneer iets niet meer stroomt, is dat geen verlies — het is een uitnodiging tot groei.
In mijn werk binnen AnimaPraxis merk ik dat dit proces niet alleen bij mensen speelt, maar ook bij dieren. Een paard dat niet meer reageert op oude routines, een hond die plotseling ander gedrag laat zien — het zijn allemaal zielsbewegingen. Dieren spiegelen vaak waar wij in blijven hangen. Ze voelen wanneer onze deur nog op een kier staat terwijl we diep vanbinnen al weten dat het tijd is om verder te gaan.
De ziel vraagt om ruimte. En ruimte ontstaat pas wanneer we durven loslaten. Dat loslaten kan aanvoelen als leegte, maar in werkelijkheid is het een heilige pauze: de adem tussen twee hoofdstukken. In die stilte ontstaan de eerste fluisteringen van iets nieuws.
🔥 De deur die opent
Wanneer ik me overgeef aan dit natuurlijke ritme, opent zich vanzelf een nieuwe deur. Soms onverwacht, soms zachtjes aankondigend in dromen, toevallige ontmoetingen of plotselinge inspiratie. Die nieuwe deur voelt anders — lichter, ruimer, vrijer. Er is geen strijd, geen duwen of trekken. Alleen een helder weten: dit is waar ik nu hoor te zijn.
Het universum werkt cyclisch. Alles wat vertrekt, maakt plaats voor iets dat beter aansluit bij mijn huidige trilling. En telkens als ik een deur sluit in vertrouwen, opent er één die dichter bij mijn zielsmissie ligt.
🌸 Wat AnimaPraxis hierin betekent
Binnen AnimaPraxis begeleid ik deze processen van transformatie — bij mens én dier. Niet door antwoorden te geven, maar door ruimte te scheppen. Met Bachbloesems, etherische oliën, energetische sessies en intuïtieve begeleiding help ik de energie weer in beweging te brengen, zodat iemand de overgang van oud naar nieuw werkelijk kan voelen.
Soms is dat een zachte ondersteuning met bijvoorbeeld Walnut, de bloesem van overgang en bescherming bij verandering. Soms werk ik met oliën die de zonnevlecht versterken, om weer moed en richting te voelen. En vaak is het simpelweg de stilte die helend werkt — een moment van aanwezigheid waarin alles er mag zijn.
Elke sessie is anders, want iedere deur draagt zijn eigen verhaal. Maar steeds opnieuw zie ik hetzelfde patroon: wanneer de ziel klaar is om een oude deur te sluiten, ontstaat er een subtiel licht vanuit de volgende ruimte.
De symboliek van de deur
De deur is in spirituele zin een poort tussen werelden.
Tussen oud en nieuw.
Tussen angst en vertrouwen.
Tussen controle en overgave.
Het openen ervan vraagt niet om kracht, maar om zachtheid. Want pas als ik mijn handen niet meer verkrampt om de klink houd, kan de wind van verandering de deur vanzelf openduwen.
Als ik terugkijk op de deuren die in mijn leven sloten, zie ik niet langer verlies. Ik zie transformatie. Zonder die momenten had AnimaPraxis nooit kunnen ontstaan. Het zijn juist de periodes van leegte geweest waarin ik mijn ware pad kon horen fluisteren — het pad van heling, verbinding en energetische wijsheid.
En nu mag ik anderen begeleiden in datzelfde proces: het durven sluiten van wat niet meer voedt, en het openen van de poort naar een lichter bewustzijn.
Slotgedachte
Elke gesloten deur is een belofte.
Een belofte dat er iets nieuws wacht — iets dat beter bij je ziel past dan ooit tevoren.
Laat de deur zachtjes dichtvallen, adem uit, en vertrouw op wat komt.
Het universum kent de weg.
Reactie plaatsen
Reacties